Tumunog ang aking telepono, nakita ko ikaw ang may mensahe. Natuwa ako sa aking nakita sapagkat wala naman akong ibang maisip na dahilan bakit may mensahe ka ganitong oras, maghahating gabi na. Kasunod na tumawag ka sa ganitong oras ng gabi. Gabi na ito at malamang karamihan ng mga tao sa paligid tulog na.
Malambing ang iyong pamamaraan ng pananalita kahit sa simpleng text message lamang ito ramdam ko ang iyong pagkamalambing.
"Bakit ka tumawag?" ang tanong ko.
Wala lang.
Dito malimit magsimula ang aming usapan na umaabot kung walang pasok ng madaling araw,literal na madaling araw.
Nagalit siya sa akin sapagkat ako raw ay isang sensitive na tao na dahilan doon nagiging insensitive ako sa mga bagay na hindi ko napapansin nasasaktan ko siya.
Kagabi, maliwanag ang aming usapan. Isang usapang naging daan upang maging maliwanag ang aming usapan. Nasabi nya ang ma bagay na dapat sana'y sasabihin ya ng personal. Subalit dala ng aking pagkamatahimik sa twing kame ay magkasama hindi nagkakaroon ng pagkakataong magkausap nang matagal.
Isang bagay ang aking napagtanto, may hinihntay ka at sa akin dapat magmula, subalit kailan ko dapat ito simulan?
Hindi ko alam, ang alam ko lihim kitang pinakamamahal.
No comments:
Post a Comment